CASTI, Giovanni Battista, * Acquapendente (Viterbo) 29. VIII. 1724, † Pariz 5. II. 1803, talijanski pisac. Nemiran i razuzdan duh. Mnogo putuje i izvan Italije; boravi duže u Beču, gdje je na dvoru naslijedio Metastasija. U Petrogradu je bio u dodiru s Katarinom II. te je o njoj i o njenu dvoru napisao satirički spjev Poema Tartaro (1787). Putuje i u Carigrad (1788) i daje zanimljiv opis tog puta (Relazione d’un viaggio a Costantinopoli). Na koncu je živio u Parizu i bio vatren demokrat. C. je dao prve originalne talijanske »opere buffe« (na pr. Teodoro in Venezia, 1784; Grotta di Trofonio, 1786). Autor je arkadskih kanconeta i raspojasanih i satiričkih novela u stihovima (Novelle galanti, 1793). Najpoznatiji mu je dug spjev Animali parlanti (1802), u kojem je, polazeći od sredovječne francuske basne Roman de Renart (kao i Goethe u svom Reineke Fuchs, 1793), stvorio životinjski ep u novinarskom stilu, pun alegorija, satire i aluzija na suvremene političke prilike; zato se svidio i strancima, te ga prevode na francuski, engleski, španjolski i njemački.

LIT.: F. Bernini, Storia degli »Animali parlanti«, Bologna 1901; F. Visconti, Un viaggio a Costatinopoli, Rocca S. Casciano 1912; G. Sindona, Il Casti e il suo pensiero politico negli »Animali parlanti«, Messina 1925. M. D-ić.