BUTTI, Enrico Annibale, * Milan 19. II. 1868, † Milan 26 XI 1912, talijanski književnik. On je pripovjedač i dramatik »ideja«; teži da u idealističkom pravcu proširi obzor talijanskog kazališta, da u borbama strasti otkrije duhovne težnje i muke. U romanima (L’immorale, 1889; L’anima, 1895; L’incantesimo, 1897) i u brojnim dramama iznosi moralne, religiozne i socijalne probleme. Poređuju ga s Ibsenom. Glavne su mu drame: L’utopia (1894), La fine di un ideale (1898), La corsa al piacere (1899), Lucifero (1900), Una tempesta (1901), Il gigante e i pigmei (1903), Tutto per nulla. (1906), Nel paese della fortuna (1909). Najbolje mu je djelo drama Fiamme nell’ombra (1904), u kojoj je stvorio žive likove u borbi između strasti i ideala. Buttijeve su drame zapažene i prikazivane također izvan Italije; u Hrvatskom kazalištu u Zagrebu prikazivao se 1904 njegov Lucifer (prev. Kr. Đuranec). Sviđale su se mnogo njegove komedije Il cuculo (1903) i Intermezzo poetico (1905). Posljednji mu je rad dramatski poem Il castello del sogno (1910).

LIT.: Russo, I narratori, Rim 1923; G. A. Borgese, La vita e il libro, I. serija, Bologna 1923; A. Tilgher, La scena e la vita, Rim 1925; A. Gandolfo, E. A. B., Palermo 1929; S. D’Amico, Il teatro italiano del Novecento, II. izd., Milan 1937; B. Croce, La letteratura della nuova Italia, VI., Bari 1940. M. D-ić.