AZAP (od arap. azeb »neoženjen, bećar«). U Turaka pod imenom azaplar (azapi) susrećemo najprije pješačku vojsku, a zatim pomoćne radničke čete. U Anadoliji se javljaju azapi kao laki pješaci, kasnije se ta vojna organizacija prenosi i u Rumeliju. U prvo je vrijeme taj vojnički rod imao veliku važnost. Kasnije je postepeno dobio i drugu zadaću. Azapi su vršili pionirske radove (gradnju mostova, laguma i t. d.). U pograničnim tvrđavama spominju se kao džebedžije (cebeci), određeni za čuvanje i prijenos oružja i streljiva. U mornarici su bili zanatlije. Taj je vojnički rod ukinut reformom u Turskoj s ukidanjem janjičara.

LIT.: Enzyklopaedie des Islâm, s. v. Djebedji; Hammer, Des Osm. Reiches Staatsverfassung i t. d., Beč 1815; Prof. Uzunçarşilioglu, Kuruluşundan Oşmanli teşkilâti.