ADDISONOVA BOLEST je endokrino oboljenje (v.) i jedna od prvih bolesti iz velikog specijalnog poglavlja patologije žlijezda s unutarnjom sekrecijom, koju je opisao 1855 Englez T. Addison. — A. b. je posljedica insuficijencije kore nadbubrežne žlijezde, zbog čega mogu bolesnici kod nekih slučajeva na pr. kod obostranih krvarenja u toku akutnih zaraznih bolesti — kao kod skrleta, difterije, sepse, tifusa i t. d. — svršiti smrću. Simptomi se pak kronične insuficijencije pomalo razvijaju; najčešće su uzrokovani obostranom tuberkulozom suprarenalke — što se i u rentgenskoj snimci može često ustanoviti kao ovapnjenje ognjišta — zatim luetičkim promjenama, tumorima i t. d. Glavni su simptomi ovi: smeđe-crvenkasto poput mjedi obojena koža, naročito brazda dlanova ruke, pa glave, vrata, sluznice usta i spolovila, t. zv. melanodermia, zbog čega je bolest i nazvana od Engleza bronzed skin. Nadalje postoji velika slabost, oronulost — adynamia — obično spojena s mršavljenjem, smetnje probavnog aparata s gastričnom ahilijom, proljevima i grčevima, bolovi u mišićima te snižen pritisak krvi i smanjen šećer u krvi. Prognoza je loša, bolest obično svršava smrću zbog kaheksije kroz 2—3 godine. Američkim istraživačima Swingleu i Pfiffneru uspjelo je 1929 izolirati iz kore nadbubrežne žlijezde hormon, koji potkožno uštrcavan može umanjiti i eventualno odstraniti navedene simptome te na taj način odložiti smrtni svršetak. Loša je strana spomenutog hormona (Cortin i slični preparati Cortigen, Cortidin i t. d.), što se mora svaki dan injicirati u većim količinama i što je relativno skup lijek.