EFTIMIU, Viktor, * Boboštica kod Korče (Albanija) 24. I. 1886, rumunjski pjesnik, romanopisac i dramatičar, podrietlom makedonski Cincarin. U stihovima izrazuje nostalgiju i humanost (Poemele singurătăţii, Pjesme samoće, 1912, Candele stinse, Ugasla kandila, Lebedele sacre, Sveti labudovi, Cântecul milei, Pjesma saučešća). Iz posljednje zbirke nalaze se u antologijama Paesagiu nordic (Sjeverni krajobraz) i sonet Cununile de Laur (Lovorovi vienci) kao najljepše. Dramatizirao je rumunjsku priču o majstoru Manojlu i basnu u Insir'te, mărgărite (Niži se, biseru) nazvanu prema riečima, koje se umeću u pučkom pripoviedanju. U Ringala (1915) prikazuje opreku između katolicizma i ortodoksije u vrieme Aleksandra Dobroga (Alexandru cel Bun), znamenitoga moldavskoga kneza iz početka 15. stoljeća. U djelu Tebaida obrađuje poznati spor braće iz grčke starine, a u Prometeu (1919) nastojao je stvoriti simboličku dramu. Poznat je još po drami Cocoşul negru (Crni pietao, 1913). Napisao je oko 40 svezaka proze i stihova. U zagrebačkom kazalištu davala se njegova komedija Čovjek, koji je vidio smrt (28. X. 1940).P. S.