DŽEBEDŽIJE (džebedži, od perzijskog džebe »oklop, oružje«), puškari, vrsta vojske u Turskoj, koja je bila određena za čuvanje i za prenošenje oružja i municije. Utemeljio ih je Mehmed II. Za njegova je vremena bilo 700 džebedžija, za Murata III. (1574—95) porastao je njihov broj na 7.500 momaka. Dielili su se u dvie divizije, bölük i džema’at. Jedan dio bio je u Carigradu, drugi su bili razmješteni po krajišnim gradovima. U Bosni su dž. pripadali u sastav posada razmještenih po kapetanijama. General svih dž-a bio je džebedžibaša. Ove su čete ukinute 1826 kao i janjičari.H. K.