ALI IBNI EBI TALIB, * Meka, umro u Kufi 24. I. 661, stričević Muhamedov i četvrti kalif poslije Muhameda. Rodio se oko 600, odgojen u kući Muhamedovoj. Među prvima je prigrlio islam i stalno se borio uz Muhameda, koji mu je kasnije dao za ženu i svoju kćer Fatimu. Kako su od Fatime jedino ostali Muhamedovi potomci, to sekta šiija smatra, da su potomci Alijini jedini zakoniti Muhamedovi nasljednici (imami). Nakon smrti Osmanove 656 izabran je za kalifa, s čime se složio sav islamski svijet osim sirskog namjesnika Muavije. Između njih je došlo do teških sukoba, od kojih je najznačajniji onaj na Sifinu 657, gdje je uistinu Alija izgubio prvenstvo. Iz tog nereda ustade protiv Alije i jedan dio njegovih nekadašnjih pristaša, koji se nazivaju haridžijama. Alija se morao boriti s dva tabora. Haridžije su mu zadavali mnogo muke, a jedna se njihova grupa zavjeri, da izvrši atentat na sve istaknute vođe muslimana, od kojih je uspio samo onaj protiv Alije. Abdurahman ibn Muldžem ubije Aliju, iza kojega dolazi njegov sin Hasan. Stranka je Alijina i dalje uporno radila, da vlast ostane samo u rukama Muhamedovih ili zapravo Alijinih nasljednika. Odavde se razviše šiije (šiiti), koji danas čine apsolutnu većinu u Perziji.