AL-FARABI ABU NASR IBN TARHAN IBN UZLAG (Apharabius, Avennas-ar), * Turkestan prije 900, umro Damask 950, »drugi filozof« (prvi je Aristotel), studirao je uz filozofiju matematiku, prirodne nauke i medicinu, bio je neko vrijeme nastavnik u Bagdadu i Damasku, dok se nije, pristavši uz sljedbu »Sufi« (→ Arapska filozofija), povukao. Zaslužan je osobito kao prvi komentator Aristotelovih djela među Arapima. Pod utjecajem Aristotelovim stoje i mnogi nazori njegovi, napose ideja o Bogu i dokazi za njegovu eksistenciju, misao, da općeno ne postoji odvojeno od stvari, da je samo razumna duša ljudska besmrtna. Od Aristotela se udaljuje napose u pitanju odnosa svijeta i Boga napuštajući misao o vječnosti materije te polazi pravcem novoplatonske teorije o emanaciji (v.): iz božanskoga bića izvire najprije duh, pa svjetska duša, pojedinačne duše i napokon tvarni svijet kao kraj, gdje svijetlo božanskoga uma prelazi u tamu. Njegovi komentari o Aristotelovoj logici obilno su služili skolastici. Mnogi su spisi tek kraći sastavci, koji su dijelom izgubljeni, a dijelom još do danas neobjelodanjeni.