DEKANSKI JEZICI skupno je ime, upravo geografski naziv za jezike triju različitih jezičnih porodica u južnom visokom gorju i u ravnici prednje Indije na poluotoku i između rijeka Inda i Gangesa. Naziv poluotoka Dekan (piše se i Dekhan i Deccan) nastao je od sanskrtskog pridjeva dákšinah »desni, južni, što leži na desno, na jugu«, srodnog sa hrv. desni. Na ovom teritoriju govore se najprije indoarijski jezici: sinohi, rajasthani, guzrati i mâhârâstrî (narod se zove Mahratta). Ovi su Indu-ili Indo-Arijci (znanstveno). U južnom i sjeveroistočnom dijelu poluotoka govore se jezici, koji pripadaju grupi Dravida: canara, malayalam, tamul, telugu, gondi, kuruk, kao i jezik pastira, osobito zanimljivih za etnologa, koji se zovu Toda, a žive po šumama visoravni Nilgiri. U sjeverno-istočnom kutu poluotoka, zapadno od Gangesa, rasprostranjen je jezik grupe munda.

LIT.: A. Meillet & M. Cohen, Les Langues du Monde, Pariz 1924, karta br. 9 od J. Blocha.P. S.