DANTI, tal. učenjačka i umjetnička porodica iz Perugie.

Djeca matematičara Piera Vincenza Rainaldija, koji je iz oduševljenja za Dantea prihvatio njegovo ime, bijahu: zlatar i arhitekt Paolo (1500—75), koji je mnogo radio zajedno s Alessijem i matematičarka Teodora. Od Paolovih sinova bio je Egnazio (1536—86) također matematičar i arhitekt (pregradio je luku u Fiumicinu), dulje je vremena bio profesor matematike u Bologni, ali je prije svega djelovao kao kozmograf u službi Medicija i kasnije u službi kurije. Bio je i učen pisac (pisao je o astrolabiju, Anemographia), pravio je aparate, a stvarao i sam i dao drugima izrađivati umjetnički dotjerane kartografske prikaze (Galleria geografica u Vatikanu). Pripadao je dominikanskome redu. Glavno mu je teoretsko djelo Scienze matematiche ricolte in tavole (1577). Bio je doduše od 1583 biskup u Alatriju, ali je bio neprestano pozivan za savjetnika u aktualnim stručnim pitanjima (reforma kalendara; premještanje obeliska na Trg sv. Petra). I njegov brat Vincenzo (1530—76) napisao je knjigu o proporcijama, prigodice je djelovao kao arhitekt (pregradio je palaču priora i obnovio vodovod za Perugiu), ali je ipak prije svega bio kipar, zlatar i slikar. Bio je učenik svog oca i zlatara Panfilija de’Marchesi, napravio je zajedno s Giulijem golem brončani lik Julija III. na stolnoj crkvi u Perugi, kasnije je oduševljeno prionuo uz Michelangelov maniristički smjer (Poštenje pobjeđuje prijevaru, 1561, Firenca, Bargello). Njegova najljepša djela ukrašuju vanjštinu baptisterija (Glavosjek Ivana Krstitelja, 1571) i Uffizija (Pravda i Strogost) u Firenci. U najboljim svojim djelima umio je stopiti dvorsku otmjenost, što ju je iziskivalo tadašnje doba, s energično-smionim silhuetiranjem. Manje su važne njegove freske (među njima i nacrti za Escorial).F. C.